Afscheid Bhaktapur, weerzien Bardia Kingfisher

Gisteren nog evens een rondje door de stad gelopen en afscheid genomen. 's Middags naar de familie van Rajesh gegaan, waar bij zijn moeder me iets meer geleerd heeft over de Chinese theeceremonie met vijf of tien jaar ingedroogde thee. Ook kreeg ik een rondleiding door het prachtige huis en haar Meditatieruimte. Prachtig om te zien hoe oude rituelen zo ook door vrouwen woorden gedaan...leven van het Tibetaanse Schrift. We gaan ook nog naar de Tanka tekenschool annex workshop, waar de moois te tekeningen woorden gemaakt.
Ik loop met de zus van Rajesh de heuvel op naar een oude hindoestaanse tempel, waar ik vier jaar geleden ook ben geweest. Opvallend zijn de vele bellen, die met sloten aan het hek worden vast gemaakt.
Ik slaap daarna voor de laatste keer in Shiva Guesthouse.

Vandaag om vijf uur wakker en om half seven opgepikt.
Wat een ellende, de radar werk niet op het vliegveld en er zit niets anders op, dan te wachten. Pas om half elf gaan we de lucht in. Ik zit aan de goede kant en kan de prachtige bergen boven de wolken zien.
Om twaalf uur landen we op het vliegveld van Nepalgunj en ik ben blijf als ik Jack zie en mijn bagage. De rit naar Bardia Kingfisher Resort verloopt niet helemaal zonder problemen, maar na twee uurtjes word ik als een koninging in het kleine paradijs ontvangen.
Na een kleine opfrisbeurt spelen we een beetje met de kinderen en gaan daarna naar de zonsondergang kijken bij het olifant breathing centre. We gaan daar niet naar binnen, omdat we allemaal niet van vastgeketende dieren houden. Daarna gaan we terug en eet ik heerlijke soep.
Einde van een lange dag.