Tharudans en vlindertuin

De originele bewoners van het gebied rond Chitwan is het Tharuvolk. Eenvoudige boeren en jagers die dit ook tot ontwikkeling hebben gebracht. Veel van de boerenwoningen zijn nog op traditionele wijze gebouwd, maar ik denk wel dat dit snel zal verdwijnen, omdat er veel nieuwe huizen worden gebouwd. De jonge mensen vliegen uit en voor begrippen van de Nepalese bevolking wordt er goed verdient in landen als Quatar, Abu Dabi en andere landen in het Midden-Oosten. Met dit geld worden er veel nieuwe huizen gebouwd.

De dansgroep die gisterenavond optrad, bestond in zijn geheel uit heel jonge mensen en dit maakt me toch wel blij, omdat ze zo een stukje van hun culturele traditie in ere houden. Er waren drie dansen: de stokken- of krijgsdans, de stokken- of oogstdans en de feestdans. Natuurlijk moesten we bij de laatste meedoen.
Daarna hadden we uitgebreid diner met vier gangen en zelfs een toetje. Originele rijstepap, maar helaas maar twee lepels.

Vanmorgen mochten we er weer vroeg uit. Want de olifantensafari stond op het programma. Eigenlijk is ook dit een
onderdeel dat ik liever oversla, maar het stond op het programma en ik wilde toch wel eens zien wat dit nou precies in zou houden.
Ik was ingedeeld bij oma en opa op de olifant en "prachtige bloem", zoals onze olifant heette liet al snel zien, dat er onderweg veel lekkers gegeten zou worden. Halve bomen sneuvelden, het gras werd gemaaid en water in overvloed gedronken. Misschien toch niet zo slecht om ze even uit te laten? Klinkt dit goed als excuus?
Natuurlijk zagen we niet veel, want er werd weer veel en hard gesproken op de olifanten. Enkele barking deer, neushoornvogels, maar vooral een prachtige vlindertuin aan mijn voeten. De meest schitterende vlinders deden zich tegoed aan de nectar van de prachtige paarse bloemetjes die zich tussen het gras bevonden.
Wat was ik hier graag even afgestapt om al dat moois iets langer in me op te nemen.
In de jungle moest je nog goed oppassen, want de doornige takken gingen niet altijd rakelings langs je benen. En af en toe werd er van het pad afgeweken, als de olifant de reuk van de favoriete boom in haar neusgaten kreeg.
Kortom, het was niet zo'n slechte rit en ik heb Prachtige Bloem na afloop over de neus geaaid en me verontschuldigd voor mijn toeristische trekjes.

Het begint inmiddels weer net zo warm als gisteren te worden, 44 graden Celcius en ik ben dan ook blij dat er nu een rit met de bus op zit naar mijn nieuwe adres: Eden Jungle Resort in Sauraha.
Hier kom ik om circa elf uur aan en kruip onder de ventilator om het nog een beetje koel te houden....., want ook hier is het 43 graden Celcius.