Held van de dag

Je hebt van die dagen....... Vanmorgen verkouden opgestaan, waarschijnlijk door de ventilator, dus die gaat vanavond niet aan. Het zal wel warm worden, maar ziek worden is nog erger.
Ik heb de ochtend daarom maar weer niets ondernomen en al mijn krachten gespaard voor de middag.
Met paracetamol en twee boterhammen die nergens naar smaakten, om circa een uur in de vrachtwagen van personenvervoer gestapt en bij de rivier in de kano en daarna in junglejeep. Er is veel veranderd sinds vijf jaar geleden, wat dorp en uitjes betreft en ik laat me verrassen. Ik heb aan de gids gevraagd om speciaal op kraagbeer te letten en dat wil hij zeker doen, aangezien hij er twee dagen geleden drie heeft gezien.
Ik ben bang dat we niet veel zullen zien, vanwege de vele Nepali met felle kleding, maar hij verzekert me, dat we een andere route zullen volgen.
Al snel zien we onze eerste neushoorn, wat een kolos. Vanwege de hitte ligt hij lekker in een modderbad te rollen en kunnen we hem uitgebreid zien. Het lijkt er even op, dat hij boos wordt en eruit komt, maar dat kost te veel inspanning en hij verplaatst zich alleen een stukje. We zien een spotted deer, Samber deer, winsenten en nog veel vogels waaronder een reuze ijsvogel. Als we halverwege zijn, stoppen we bij de krokodillenfarm, waar een ieder een kijkje mag nemen. Ik neem echter een nieuwe fles water en zoek een plekje in de schaduw. Het is bij deze stop een enorme rommel van flessen, zakjes en ziet er niet uit. Een klein stukje verder staat er een bushpig in de rommel te wroeten. Leve de jungle van Nepal.

Als we allemaal weer zijn verzameld, gaan we op zoek naar andere dieren. Een Nepalese jongedame zit al de gehele weg te kwetteren, dus ik verwacht niet veel van deze tocht en kijk wel, maar minder geconcentreerd, want de paracetamol begint uit te werken. Maar dan in een ooghoek zie ik een tijger liggen. Niemand heeft hem gezien, ook de gids niet, maar deze reageert snel op mijn aanwijzingen. En dan.... Iedereen gaat uit zijn dak, want tijgers in Chitwan zien is een zeldzaamheid. Meneer tijger ligt heerlijk in de schaduw van een dam op een bedje van koele planten. Hij laat zich uitgebreid fotograferen en bekijkt ons nieuwsgierig. Ook voor hem is het te warm om zich in te spannen. Wat is het toch een prachtig dier. In Jack zijn taal te spreken, dat wordt een aantal biertjes voor mij vanavond. (Gelukkig niet!)
We moeten weg en laten de tijger rustig achter. Het is laat geworden en met een enorm tempo rijden we weer in de richting van de rivier, waar de kano ons overzet.
Ik word van alle kanten bedankt voor het spotten van de tijger en ben voor eventjes de held van de dag.