Pech onderweg

Nieuwjaar vieren, duurt hier iets langer dan een dag. Vannacht klonk de Nepalese disco in de achtertuin, tot vanmorgen vroeg. Gelukkig heb ik er voor het grootste deel doorheen geslapen.

Gisteren heb ik ook nog een kleine safari gedaan. Naar 20.000 Lake, zonder "s". Ik had van de Japanners vernomen, dat daar ontzettend veel ijsvogeltjes te zien waren, dus heb ik de gok maar genomen voor een eenpersoonssafari. De meeste mensen doen deze tocht op de fiets, maar een jongeman uit Oostenrijk had ik al gehoord, dat het wel erg ver was.
Om 7.00 uur stond de jeep op de stoep. Hij maakte wel erg vreemde geluiden, vooral bij het schakelen, maar vol goede moed gingen we op stap.
Ook hier moest er weer een "permit" gekocht worden bij een legerpost, zoals op meeste plaatsen - zo hou je het leger bezig -
Bij het eerste meer waren white throated Kingfisher te zien, maar ook een Stork Kingfisher. Deze had ik de vorige dag in een flits in het National Park van Chitwan voorbij zien vliegen. Hij is wel vijf keer zo groot als onze kleine ijsvogel, maar minder vlug.
Mijn aardige gids deed erg zijn best om alles te laten zien, een kleine soort valk met zwart wit en bruine kleuren, ooievaars, reigers, maar alle namen onthouden lukt echt niet. Ook zagen we nog barking deer en een wild zwijn. Voor het tweede meertje moesten we ook onze permit laten zien. Er was net een luidruchtige klas vol jonge mensen geweest, dus weinig kans om iets te zien. Ik zag nog wel onze kleine ijsvogel en we hebben een soort zwaluw uit het water gered, maar dat was het wel een beetje.
De Japanners hebben dus duidelijk veel meer geluk gehad.
We namen een andere weg terug en hier zag je wel duidelijk de sfeer van het park terug. We passeerden op de weg naar buiten de post zonder verdere controle en gingen in de richting van de rivier, die we moesten oversteken met de auto. Ook dit is niet ongebruikelijk hier.
Bij het uit de rivier rijden begaf de versnellingspook het en konden we niet meer voor en achteruit. Ook dit is Nepal, allemaal oude auto's, die telkens weer worden opgeknapt en het maar blijven doen, totdat het niet meer gaat.
Er zat dus niets anders op dan wachten, wachten, wachten.........
En toen ook nog op sleeptouw naar de garage en tenslotte met de andere jeep, terug naar het hotel. Het was een lange tocht met niet helemaal het gewenste resultaat, maar toch weer een aardig verhaal.