Met sikkel en vrouwenhand

Vandaag gaat Jack op wandeltocht met de Sloveense Tina en is er voor ons de tijd om een rondje door de dorpen te doen.
We rijden langs de huizen en akkers van de omgeving. Er staat nu iets op dat veel op gerst lijkt. Met sikkel en vrouwenhandel wordt de oogst binnengehaald. Als het graan van het veldje os gehaald, komen de buffels en geiten om het stro weg te eten. De dieren worden begeleid door vrouwen en kinderen. Soms hebben ze een paraplu meegenomen, om nog een beetje in de schaduw te kunnen zitten. Als er een boom in de buurt is, zoeken ze daar een schaduwplekje want het is weer behoorlijk warm.
De huisjes hebben meestal een gele kleur. Vaak zijn ze gemaakt van leem en bamboe, maar ik zie nu ook wel veel meer huizen van steen, die later met leem bestreken zijn.
Het stro ligt op een stellage van stokken, zodat de buffels of koeien wanneer ze dit mogen eronder kunnen staan en eten.
Als de mensen ossen of een ossenkar hebben, staat deze meestal onder een soort afdakje. Ook zie je overal kippen en af en toe een varken. De mensen hebben niet veel en families wonen bij elkaar op het landje dat misschien al jaren familiebezit is.
Delen is het devies en in vrede met elkaar leven.

Ik schaam me voor mijn rijkdom en probeer verborgen wat foto's te nemen van de vrouwen die hun potten en pannen in de rivier wassen met zand en water. In dezelfde rivier een klein stukje verder liggen twee waterbuffels af te koelen en in diezelfde rivier een stukje veroordeeld bij Bardia zwemmen krokodillen.
Stenen worden door de mensen zelf gebakken op het erf, soms zie je een opgeruimd erf waar bloemetjes groeien en op de akkers zie je af en toe ook andere planten, die ik niet herken.
Het is een prachtig mooie plek op deze wereld, waar je af en toe een motor ziet en ieder geval geen auto's, maar waar de mensen wel een enorm hard en moeilijk leven hebben en toch gelukkig zijn.